Δεν υπάρχουν ωραιότερες αναμνήσεις, για όσους από εμάς έτυχε να μεγαλώσουμε σε χωριό. Γέννημα θρέμμα Αθηναίος, οι μόνες αναμνήσεις από χωριό..., ήταν οι διακοπές μου στη Τρίπολη από μικρό παιδί, (από όπου ήταν και η καταγωγή της μητέρας μου) και στη Μάνη. Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρια, οι διακοπές μας ήταν στα δύο αυτά μέρη της Ελλάδας, κατά κύριο λόγο.
Στα χρόνια λοιπόν της αθωότητας, στα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι τη θεία μου (αδελφή της μητέρας μου), ξέρετε..., τις γυναίκες εκείνες στα χωριά, με την μαντήλα -τσεμπέρι το έλεγαν- στο κεφάλι, να σηκώνεται χαράματα, να αναπιάνει το προζύμι και να ζυμώνει ψωμί, αρκετά καρβέλια κάθε φορά, τα οποία βέβαια τα έψηνε στο ξυλόφουρνο που είχε, μιας και τότε..., δεν υπήρχε ρεύμα σε πολλά χωριά της Πατρίδας μας.
Εκεί λοιπόν, σε ένα χωριό στον κάμπο, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Τρίπολη, γεύτηκα το ωραιότερο ψωμί της ζωής μου. Υπέροχο, γευστικό, "γεμάτο" όπως το έλεγαν, το οποίο σπάνια συναντούσες σε κάποιο φούρνο της Πρωτεύουσας. Ψωμί, που κρατούσε αρκετές μέρες χωρίς να χαλάει. Ιδίως, όταν μας έκοβαν φέτες και τις έψηναν στη στόφα (το Χειμώνα), ξεροψημένες, με λίγο λάδι πάνω, αλάτι κι ένα κομμάτι τυρί, ήταν ένα υπέροχο και χορταστικό δεκατιανό, που μας ξετρέλαινε.
Τα χρόνια πέρασαν, το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε και στα χωριά, οι φούρνοι και τα πρατήρια άρτου γέμισαν κάθε γωνιά και οι γυναίκες άρχισαν σιγά-σιγά να αγοράζουν έτοιμο ψωμί, οι ξυλόφουρνοι παροπλίστηκαν και όλη αυτή η ομορφιά χάθηκε. Σπάνια συναντάς σήμερα, ίσως σε κάποια ορεινά χωριά, γυναίκες μεγάλης ηλικίας σήμερα, με αντοχή και μεράκι, να ζυμώνουν και να ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο.
Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου σε ένα προάστιο της Αθήνας, λυπούμενος που δεν έχουν την τύχη να γευτούν αυτό το σπιτικό, χωριάτικο ψωμί, αποφάσισα να τους φτιάξω εγώ, σπιτικό ψωμί, όχι βέβαια σε φούρνο με ξύλα, αλλά με δικά μου υλικά, και να το ψήσω στο φούρνο της κουζίνας. Το ψωμί βέβαια δεν είναι με προζύμι,-αυτό θα το επιχειρήσω σύντομα-, αλλά η διαφορά που κατάλαβαν τα παιδιά μου από το ψωμί του φούρνου της γειτονιάς, ήταν μεγάλη.
Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε σπιτικό ψωμί.
ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φακ. ξηρή μαγιά
2 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ ζάχαρη
4 κ.σ λάδι
600gr χλιαρό νερό.
Γλυκάνισο (προαιρετικά)
Σουσάμι (προαιρετικά)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Σε μια λεκάνη, διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό νερό, προσθέτοντας το λάδι και τη ζάχαρη. ανακατεύουμε καλά κι αφήνουμε τη μαγιά να ενεργοποιηθεί για 10 λεπτά, σκεπάζοντας με μία καθαρή πετσέτα. Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε το αλάτι και το γλυκάνισο (προαιρετικά, για όσους τους αρέσει το ψωμί με γλυκάνισο).
Όταν ενεργοποιηθεί η μαγιά, ρίχνουμε το μείγμα αλεύρι-αλάτι κι αρχίζουμε να ζυμώνουμε καλά, για περίπου 10 λεπτά.
Μόλις η ζύμη μας είναι έτοιμη, την αφήνουμε σε ζεστό μέρος, σκεπασμένη με πετσέτα και την αφήνουμε να φουσκώσει για μία ώρα περίπου. Στη συνέχεια, ζυμώνουμε πάλι τη ζύμη μας για 5 λεπτά, την χωρίζουμε σε 2-3 ίσα μέρη, πλάθουμε μακρόστενες φρατζόλες ή καρβέλια και τα τοποθετούμε σε λαδομένες φόρμες (συνήθως μακρόστενες φόρμες, που χρησιμοποιούμε για κέϊκ, ή στρογγυλά ταψάκια αν θέλουμε να φτιάξουμε καρβέλια, ή μαργαρίτα). Πασπαλίζουμε με σουσάμι ή με λίγο αλεύρι.
Τα σκεπάζουμε με πετσέτα και τα αφήνουμε να φουσκώσουν για 1 ώρα ακόμα.
Τοποθετούμε τις φόρμες με τα ψωμιά σε προθερμασμένο φούρνο (180 οC) και ψήνουμε για 50 λεπτά περίπου. (Ανάλογα με τον φούρνο, ελέγχουμε το χρόνο μας).
Όταν τα ψωμιά μας είναι έτοιμα, τα ξεφορμάρουμε και τα τοποθετούμε σε μία σχάρα για να κρυώσουν.
Καλή επιτυχία!!!
Στα χρόνια λοιπόν της αθωότητας, στα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι τη θεία μου (αδελφή της μητέρας μου), ξέρετε..., τις γυναίκες εκείνες στα χωριά, με την μαντήλα -τσεμπέρι το έλεγαν- στο κεφάλι, να σηκώνεται χαράματα, να αναπιάνει το προζύμι και να ζυμώνει ψωμί, αρκετά καρβέλια κάθε φορά, τα οποία βέβαια τα έψηνε στο ξυλόφουρνο που είχε, μιας και τότε..., δεν υπήρχε ρεύμα σε πολλά χωριά της Πατρίδας μας.
Τα χρόνια πέρασαν, το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε και στα χωριά, οι φούρνοι και τα πρατήρια άρτου γέμισαν κάθε γωνιά και οι γυναίκες άρχισαν σιγά-σιγά να αγοράζουν έτοιμο ψωμί, οι ξυλόφουρνοι παροπλίστηκαν και όλη αυτή η ομορφιά χάθηκε. Σπάνια συναντάς σήμερα, ίσως σε κάποια ορεινά χωριά, γυναίκες μεγάλης ηλικίας σήμερα, με αντοχή και μεράκι, να ζυμώνουν και να ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο.
Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου σε ένα προάστιο της Αθήνας, λυπούμενος που δεν έχουν την τύχη να γευτούν αυτό το σπιτικό, χωριάτικο ψωμί, αποφάσισα να τους φτιάξω εγώ, σπιτικό ψωμί, όχι βέβαια σε φούρνο με ξύλα, αλλά με δικά μου υλικά, και να το ψήσω στο φούρνο της κουζίνας. Το ψωμί βέβαια δεν είναι με προζύμι,-αυτό θα το επιχειρήσω σύντομα-, αλλά η διαφορά που κατάλαβαν τα παιδιά μου από το ψωμί του φούρνου της γειτονιάς, ήταν μεγάλη.
Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε σπιτικό ψωμί.
ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φακ. ξηρή μαγιά
2 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ ζάχαρη
4 κ.σ λάδι
600gr χλιαρό νερό.
Γλυκάνισο (προαιρετικά)
Σουσάμι (προαιρετικά)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Σε μια λεκάνη, διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό νερό, προσθέτοντας το λάδι και τη ζάχαρη. ανακατεύουμε καλά κι αφήνουμε τη μαγιά να ενεργοποιηθεί για 10 λεπτά, σκεπάζοντας με μία καθαρή πετσέτα. Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε το αλάτι και το γλυκάνισο (προαιρετικά, για όσους τους αρέσει το ψωμί με γλυκάνισο).
Μόλις η ζύμη μας είναι έτοιμη, την αφήνουμε σε ζεστό μέρος, σκεπασμένη με πετσέτα και την αφήνουμε να φουσκώσει για μία ώρα περίπου. Στη συνέχεια, ζυμώνουμε πάλι τη ζύμη μας για 5 λεπτά, την χωρίζουμε σε 2-3 ίσα μέρη, πλάθουμε μακρόστενες φρατζόλες ή καρβέλια και τα τοποθετούμε σε λαδομένες φόρμες (συνήθως μακρόστενες φόρμες, που χρησιμοποιούμε για κέϊκ, ή στρογγυλά ταψάκια αν θέλουμε να φτιάξουμε καρβέλια, ή μαργαρίτα). Πασπαλίζουμε με σουσάμι ή με λίγο αλεύρι.
Τα σκεπάζουμε με πετσέτα και τα αφήνουμε να φουσκώσουν για 1 ώρα ακόμα.
Όταν τα ψωμιά μας είναι έτοιμα, τα ξεφορμάρουμε και τα τοποθετούμε σε μία σχάρα για να κρυώσουν.
Καλή επιτυχία!!!
