Σπιτικό ψωμί

       Δεν υπάρχουν ωραιότερες αναμνήσεις, για όσους από εμάς έτυχε να μεγαλώσουμε σε χωριό. Γέννημα θρέμμα Αθηναίος, οι μόνες αναμνήσεις από χωριό..., ήταν οι διακοπές μου στη Τρίπολη από μικρό παιδί, (από όπου ήταν και η καταγωγή της μητέρας μου) και στη Μάνη. Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρια, οι διακοπές μας ήταν στα δύο αυτά μέρη της Ελλάδας, κατά κύριο λόγο.
       Στα χρόνια λοιπόν της αθωότητας, στα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι τη θεία μου (αδελφή της μητέρας μου), ξέρετε..., τις γυναίκες εκείνες στα χωριά, με την μαντήλα -τσεμπέρι το έλεγαν- στο κεφάλι, να σηκώνεται χαράματα, να αναπιάνει το προζύμι και να ζυμώνει ψωμί, αρκετά καρβέλια κάθε φορά, τα οποία βέβαια τα έψηνε στο ξυλόφουρνο που είχε, μιας και τότε..., δεν υπήρχε ρεύμα σε πολλά χωριά της Πατρίδας μας.

       Εκεί λοιπόν, σε ένα χωριό στον κάμπο, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Τρίπολη, γεύτηκα το ωραιότερο    ψωμί της ζωής μου. Υπέροχο, γευστικό, "γεμάτο" όπως το έλεγαν, το οποίο σπάνια συναντούσες σε κάποιο φούρνο της Πρωτεύουσας. Ψωμί, που κρατούσε αρκετές μέρες χωρίς να χαλάει. Ιδίως, όταν μας έκοβαν φέτες και τις έψηναν στη στόφα (το Χειμώνα), ξεροψημένες, με λίγο λάδι πάνω, αλάτι κι ένα κομμάτι τυρί, ήταν ένα υπέροχο και χορταστικό δεκατιανό, που μας ξετρέλαινε.
       Τα χρόνια πέρασαν, το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε και στα χωριά, οι φούρνοι και τα πρατήρια άρτου γέμισαν κάθε γωνιά και οι γυναίκες άρχισαν σιγά-σιγά να αγοράζουν έτοιμο ψωμί, οι ξυλόφουρνοι παροπλίστηκαν και όλη αυτή η ομορφιά χάθηκε. Σπάνια συναντάς σήμερα, ίσως σε κάποια ορεινά χωριά, γυναίκες μεγάλης ηλικίας σήμερα, με αντοχή και μεράκι, να ζυμώνουν και να ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο.
       Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου σε ένα προάστιο της Αθήνας, λυπούμενος που δεν έχουν την τύχη να γευτούν αυτό το σπιτικό, χωριάτικο ψωμί, αποφάσισα να τους φτιάξω εγώ, σπιτικό ψωμί, όχι βέβαια σε φούρνο με ξύλα, αλλά με δικά μου υλικά, και να το ψήσω στο φούρνο της κουζίνας. Το ψωμί βέβαια δεν είναι με προζύμι,-αυτό θα το επιχειρήσω σύντομα-, αλλά η διαφορά που κατάλαβαν τα παιδιά μου από το ψωμί του φούρνου της γειτονιάς, ήταν μεγάλη.
       Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε σπιτικό ψωμί.

ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φακ. ξηρή μαγιά
2 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ ζάχαρη
4 κ.σ λάδι
600gr χλιαρό νερό.
Γλυκάνισο (προαιρετικά)
Σουσάμι (προαιρετικά)

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Σε μια λεκάνη, διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό νερό, προσθέτοντας το λάδι και τη ζάχαρη. ανακατεύουμε καλά κι αφήνουμε τη μαγιά να ενεργοποιηθεί για 10 λεπτά, σκεπάζοντας με μία καθαρή πετσέτα. Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε  ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε το αλάτι και το γλυκάνισο (προαιρετικά, για όσους τους αρέσει το ψωμί με γλυκάνισο).

          

 Όταν ενεργοποιηθεί η μαγιά, ρίχνουμε το μείγμα αλεύρι-αλάτι κι αρχίζουμε να ζυμώνουμε καλά, για περίπου 10 λεπτά.

                                                   

 Μόλις η ζύμη μας είναι έτοιμη, την αφήνουμε σε ζεστό μέρος, σκεπασμένη με πετσέτα και την αφήνουμε να φουσκώσει για μία ώρα περίπου. Στη συνέχεια, ζυμώνουμε πάλι τη ζύμη μας για 5 λεπτά, την χωρίζουμε σε 2-3 ίσα μέρη, πλάθουμε μακρόστενες φρατζόλες ή καρβέλια και τα τοποθετούμε σε λαδομένες φόρμες (συνήθως μακρόστενες φόρμες, που χρησιμοποιούμε για κέϊκ, ή στρογγυλά ταψάκια αν θέλουμε να φτιάξουμε καρβέλια, ή μαργαρίτα). Πασπαλίζουμε με σουσάμι ή με λίγο αλεύρι.

                    

Τα σκεπάζουμε με πετσέτα και τα αφήνουμε να φουσκώσουν για 1 ώρα ακόμα.

                               

Τοποθετούμε τις φόρμες με τα ψωμιά σε προθερμασμένο φούρνο (180 οC) και ψήνουμε για 50 λεπτά περίπου. (Ανάλογα με τον φούρνο, ελέγχουμε το χρόνο μας).
Όταν τα ψωμιά μας είναι έτοιμα, τα ξεφορμάρουμε και τα τοποθετούμε σε μία σχάρα για να κρυώσουν.

                             

Καλή επιτυχία!!!

"Τραβηχτές" Μανιάτικες

Φίλες και φίλοι μου Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένη η Νέα Χρονιά.
Εύχομαι, οι επιθυμίες και οι προσδοκίες όλων μας, να πραγματοποιηθούν μέσα στη Χρονιά που μόλις ξεκίνησε.
   
       Με Μανιάτικη καταγωγή, δεν είναι δυνατόν να μην λατρεύω τις "τραβηχτές". Ζεστές, σχεδόν καυτές, όπως έβγαιναν από το τηγάνι, να χοροπηδάνε από το ένα χέρι μου στο άλλο, με μία ενδιάμεση στάση... στα παιδικά μου χείλη για μία δαγκωνιά, προκαλούσα το χαμόγελο της γιαγιάς μου και των θειάδων μου όταν έφτιαχναν τραβηχτές. Το ίδιο βέβαια γινόταν και με τον μικρότερό μου αδελφό και με τα ξαδέλφια μας. Ήταν ένα απίστευτα όμορφο θέαμα, να βλέπεις 5-6 πιτσιρίκια να περιμένουν στη σειρά να βγει η επόμενη πίτα και να την αρπάξει ο επόμενος στη σειρά, μέσα από την πιατέλα που τις τοποθετούσαν για να κρυώσουν.
      Τα χρόνια πέρασαν, οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής, έμειναν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά όλων μας. Η ιστορία όμως, πάντα επαναλαμβάνεται...!!!  Σήμερα, το χαμόγελο είναι στα δικά μου χείλη, βλέποντας τους γιους μου, τους φίλους τους και τα ανήψια μου, να κάνουν αυτό ακριβώς που κάναμε κι εμείς πριν από μερικές δεκαετίες: να τις παίρνουν μέσα από την πιατέλα ζεστές, μόλις που τις έχω βγάλει από το τηγάνι και να τις καταβροχθίζουν με λαχτάρα. Είτε σκέτες, είτε με ένα κομμάτι γραβιέρα στο άλλο χέρι τους, είναι ένα υπέροχο θέαμα. Βέβαια, αυτό μέχρι να βγουν και τα μπιφτέκια από τη φωτιά και να ετοιμαστούν και τα υπόλοιπα υλικά (ντομάτες και κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές ροδέλες, τραγανές, τηγανιτές πατάτες, σπιτικό τζατζίκι) και να αρχίσουν να φτιάχνουν τα δικά τους σουβλάκια. Η ίδια βέβαια απόλαυση είναι και για εμάς τους μεγαλύτερους, είτε το Καλοκαίρι συνοδευόμενα από μία παγωμένη μπύρα, είτε το Χειμώνα, με τη συνοδεία ενός καλού κρασιού, -κατά προτίμηση χύμα, κι ακόμα καλύτερα, σπιτικό.
      Στους δύσκολους λοιπόν καιρούς που ζούμε κι επειδή το σουβλάκι το λατρεύουν όλοι, μικροί και μεγάλοι, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο να προσφέρουμε στα παιδιά μας αλλά και στους εαυτούς μας αυτή την απόλαυση, με δικά μας, αγνά υλικά. Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε "τραβηχτές".

ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο.
2 φακελ. ξηρή μαγιά
2 κ.γ αλάτι
1 κ.γ ζάχαρη
500 ml χλιαρό νερό περίπου
5 κ.σ  ελαιόλαδο

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Σε μία λεκάνη, ρίχνουμε τη μαγιά, τη ζάχαρη, το λάδι και το χλιαρό νερό. Ανακατεύουμε τα υλικά μας και τα αφήνουμε για 10-15 λεπτά, σε ζεστό μέρος, σκεπασμένα με μια πετσέτα, για να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
Σε μία άλλη λεκάνη, κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε και το αλάτι.
Όταν ενεργοποιηθεί το μείγμα με τη μαγιά, προσθέτουμε σιγά-σιγά και το αλεύρι κι ανακατεύουμε. Ζυμώνουμε καλά, για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να έχουμε μία λεία ζύμη, που να μην κολλάει στα χέρια μας. Την αφήνουμε σε ζεστό μέρος σκεπασμένη με μία πετσέτα, για 1-1.1/2 ώρα περίπου, μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
Βάζουμε σε ένα τηγάνι αρκετό ελαιόλαδο και το αφήνουμε να κάψει (όχι να καπνίσει). Σε ένα μικρό μπολ, βάζουμε λίγο λάδι.
Παίρνουμε μικρά μπαλάκια ζύμης, στο μέγεθος ενός μανταρινιού, λαδώνουμε τα χέρια μας και ανοίγουμε μικρές πίτες, τραβώντας περιμετρικά το ζυμάρι μας (γι αυτό και τις ονομάζουμε "τραβηχτές"), φτιάχνοντας στρογγυλές, ή οβάλ πίτες. Τις ρίχνουμε στο τηγάνι και μόλις ροδίσουν ελαφρά και από τις δύο πλευρές, τις βγάζουμε και τις τοποθετούμε σε μία πιατέλα με απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν.
Όταν ετοιμαστούν και τα υπόλοιπα υλικά, γεμίζουμε τις πίτες κι απολαμβάνουμε, σπιτικό, γευστικό σουβλάκι, με αγνά υλικά.

Tips:  Οι πίτες μπορούν να συνοδευτούν άριστα με ένα κομμάτι τυρί (γραβιέρα, κεφαλοτύρι) -όπως σερβίρεται ακόμα και σήμερα σε αρκετά καφενεία σαν πρωινό, στο πανέμορφο Γύθειο-, ή με μέλι, ή με πραλίνα φουντουκιού (μερέντα), όπως αρέσει να τις τρώνε πολλές φορές και τα παιδιά μου.

Καλή επιτυχία!!!

Κοτόπουλο κοκκινιστό

ΥΛΙΚΑ

1 κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες
1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1-2  σκ. σκόρδο
1 πιπεριά πράσινη, ψιλοκομμένη
1 πιπεριά κόκκινη, ψιλοκομμένη
1 ποτήρι του κρασιού, λευκό, ξηρό κρασί
5 κ.σ.  έ.π. ελαιόλαδο
1 κ.σ πελτέ τομάτας
4-5 ώριμες ντομάτες, τριμμένες, ή 1 κουτί κονκασέ
5 κόκκους μπαχάρι
5 μοσχοκάρφια (γαρύφαλλα)
1 ξύλο κανέλας
1 φύλλο δάφνης
Αλάτι, πιπέρι
Νερό

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

      Πλένουμε πολύ καλά τα κομμάτια του κοτόπουλου και τα στεγνώνουμε με χαρτί κουζίνας. Αλατοπιπερώνουμε.

                                  

      Βάζουμε μία ρηχή και φαρδιά κατσαρόλα στην εστία μας να ζεσταθεί. Ρίχνουμε το ελαιόλαδο και
σοτάρουμε τα κομμάτια του κοτόπουλου, λίγα κάθε φορά. (Θέλουμε να σοταριστούν κι όχι να βράσουν μέσα στο λάδι). Τα βγάζουμε από την κατσαρόλα και τα τοποθετούμε σε μία πιατέλα.

      Στο ίδιο λάδι, σοτάρουμε το κρεμμύδι, τις πιπεριές και το σκόρδο, για 4-5 λεπτά. Προσθέτουμε πάλι τα κομμάτια του κοτόπουλου στη κατσαρόλα. Σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε να εξατμιστεί.

      Προσθέτουμε το πελτέ, αραιωμένο σε μισό ποτήρι νερό καθώς και τις ντομάτες. Ανακατεύουμε καλά, συμπληρώνουμε 3 ποτήρια νερό (βραστό, για να μην σταματήσει ο βρασμός του κοτόπουλου),
καρυκεύουμε και αφήνουμε να βράσει το κοτόπουλο σε μέτρια φωτιά, μέχρι να μαλακώσει το κοτόπουλο και να δέσει η σάλτσα.

Σερβίρουμε ζεστό, με πουρέ πατάτας, ή πιλάφι, ή πατάτες τηγανιτές.


Καλή επιτυχία !!!

Ζωμός Λαχανικών (σπιτικός)

ΥΛΙΚΑ

2 μεγάλα κρεμμύδια, κομμένα σε λεπτές φέτες
3 πράσα,το άσπρο μέρος, κομμένα σε ροδέλες
5 καρότα, κομμένα σε ροδέλες
1/2 φινόκιο (μαραθόριζα) ψιλοκομμένο
1 μάτσο σέλινο
2 φύλλα δάφνης
1 κλωνάρι φρέσκο θυμάρι
1/2 μάτσο μαϊντανό
3 λίτρα νερό

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Βάζουμε όλα τα υλικά σε μία κατσαρόλα και σιγοβράζουμε για 45-60'. Αν χρειαστεί, ξαφρίζουμε.
Περνάμε το ζωμό από ψιλή σίτα  (σουρωτήρι).
Διατηρούμε το ζωμό στο ψυγείο για 2-3 μέρες, ή τοποθετούμε σε παγοκύστες και το διατηρούμε
στην κατάψυξη, για μελλοντική χρήση.


Καλή επιτυχία !!!

Παστίτσιο

Η δεύτερη μεγάλη αδυναμία μου -φαντάζομαι και των περισσοτέρων Ελλήνων-, είναι το παστίτσιο.
Κλασσικό πιάτο της Ελληνικής κουζίνας, αγαπημένο φαγητό μικρών και μεγάλων. Τρώγεται όλες τις εποχές, αφού τα υλικά του δεν είναι εποχιακά, όπως σε άλλα φαγητά (π.χ. μουσακάς).  Συνήθως ήταν το Κυριακάτικο φαγητό των περισσοτέρων Ελληνικών οικογενειών.


                              


ΥΛΙΚΑ

500 γρ. μακαρόνια Νο 3
100 γρ. τριμμένη γραβιέρα

Για τη σάλτσα κιμά :
1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκ. σκόρδο πολτοποιημένες
1 πράσινη πιπεριά ψιλοκομμένη
4-5 ντομάτες ώριμες, τριμμένες στο χοντρό του τρίφτη
1 καρότο τριμμένο
1/2 ποτήρι του κρασιού, λευκό, ξηρό κρασί
1 κ.σ. πελτέ τομάτας
αλάτι
φρεσκοτρυμμένο πιπέρι
5 κόκκους μπαχάρι
1 ξύλο κανέλλας
5 μοσχοκάρφια (γαρύφαλλα)
5 κ.σ.  Έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 φύλλο δάφνης
3 ποτήρια νερό

Για τη σάλτσα μπεσαμέλ :
150 γρ. φυτική μαργαρίνη.
150 γρ. αλεύρι.
1,5 λίτρο γάλα ζεστό.
αλάτι
τριμμένο μοσχοκάρυδο.
100 γρ. τριμμένη γραβιέρα.


ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Για τη σάλτσα κιμά :
Σε μία κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το λάδι. Σοτάρουμε το κιμά, ανακατεύοντας συνεχώς
για να μην σβολιάσει. Μόλις ο κιμάς αλλάξει χρώμα και εξατμιστούν τα υγρά που θα βγάλει,
ρίχνουμε το κρεμμύδι, την πιπεριά, το καρότο, το σκόρδο και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για 5 λεπτά.
Σβήνουμε με το κρασί και όταν εξατμιστεί το αλκοόλ, ρίχνουμε το πολτό της ντομάτας (διαλυμμένο σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό) και τις ντομάτες. Καρυκεύουμε  με τα μπαχαρικά μας, συμπληρώνουμε με 2 ποτήρια ζεστό νερό και αφήνουμε να βράσει η σάλτσα μας σε μέτρια φωτιά, για 30' περίπου.

Μακαρόνια :
Σε μία άλλη κατσαρόλα, βράζουμε τα μακαρόνια σε αλατισμένο νερό, 1-2 λεπτά λιγότερο
από το χρόνο που αναγράφεται στο πακέτο της συσκευασίας.
Σουρώνουμε και στρώνουμε τα μακαρόνια στο ταψί, αφού το έχουμε αλείψει καλά με βούτυρο.  Ρίχνουμε στα μακαρόνια την τριμμένη γραβιέρα και ανακατεύουμε καλά.

Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 oC.

Για τη σάλτσα μπεσαμέλ :
Σε άλλη κατσαρόλα, ζεσταίνουμε τη μαργαρίνη σε μέτρια φωτιά. Μόλις λιώσει, προσθέτουμε το αλεύρι σταδιακά και ανακατεύουμε συνεχώς, για να μην δημιουργηθούν σβόλοι στο μείγμα.
Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα μας, προσθέτουμε σταδιακά το ζεστό γάλα κι ανακατεύουμε συνεχώς με τον αυγοδάρτη (σύρμα), για να μην σβολιάσει το μείγμα. Προσθέτουμε ένα-ένα τα αυγά κι ανακατεύουμε συνεχώς. Μόλις πάρει μία βράση, κατεβάζουμε από τη φωτιά και καρυκεύουμε με αλάτι και το τριμμένο μοσχοκάρυδο. Ρίχνουμε και την τριμμένη γραβιέρα κι ανακατεύουμε καλά.

Στρώνουμε τη σάλτσα του κιμά πάνω από τα μακαρόνια και πάνω από τον κιμά, τη σάλτσα μπεσαμέλ.
Ψήνουμε στους 180 οC για 40-50' περίπου, έως ότου ροδίσει η επιφάνεια της μπεσαμέλ.

Καλή επιτυχία!!!

Σπανακοτυρόπιτα με χωριάτικο φύλλο

Φίλες και φίλοι μου, καλό χειμώνα.
Πέρασε αρκετός καιρός από την δημιουργία του blog, χωρίς να έχω αναρτήσει κάτι.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή, για το ξεκίνημα...
Η σπανακόπιτα είναι ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα. Από μικρό παιδί θυμάμαι, τη λάτρευα και ποτέ δεν μου αρκούσε μόνο η μερίδα που μας σερβίριζε η μητέρα μου. Νόστιμη, γεμάτη υπέροχα αρώματα από τα λαχανικά που περιείχε. Δεν υπήρχε πιο μεθυστικό άρωμα, από μία φρεσκοψημμένη πίτα, την ώρα που γύριζα από το σχολείο κι άνοιγα την πόρτα του σπιτιού. Έτρεχα στη κουζίνα, πάνω από το ταψί κι έψαχνα να βρω το πιο ξεροψημμένο κομμάτι, -που μου έκλεινε το μάτι...- και το άρπαζα μέσα από το ταψί. Μόνο που λόγω εργασίας της μητέρας μου, δεν είχε το χρόνο να ανοίξει φύλλο και την έφτιαχνε με έτοιμο φύλλο κρούστας.
Η μεγάλη μου όμως αδυναμία, ήταν το χωριάτικο, τραγανό σπιτικό φύλλο. Κάποιες θείες μου, με αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους -και καλό χέρι όπως λένε-, άνοιγαν φύλλο κι έφτιαχναν διάφορες πίτες και ιδίως σπανακόπιτες Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου, όταν τύχαινε να γευτώ σπανακόπιτα με τέτοιο φύλλο.  Τα χρόνια πέρασαν, η αδυναμία μου για την χωριάτικη σπανακόπιτα δεν έσβησε ποτέ, μια και η σύζυγός μου έφτιαχνε κι αυτή σπανακόπιτα με έτοιμο φύλλο. Πριν 2 χρόνια λοιπόν, πήρα την μεγάλη απόφαση:  να ανοίξω μόνος μου φύλλο. Πόσο δύσκολο θα ήταν; κι αν δεν πετύχει; ένα σωρό αρνητικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Τελικά η αγάπη μου για τη μαγειρική -την οποία ανακάλυψα πριν δύο χρόνια-, το πείσμα μου να τα καταφέρω, καθώς και
< το χέρι μου > όπως μου λένε όλοι πλέον, (τα παιδιά μου, η σύζυγός μου και οι φίλοι μας), με οδήγησαν να φτιάξω την πρώτη μου σπανακόπιτα, ανοίγοντας δικό μου φύλλο. Η επιχείρηση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία!!! Ούτε κι εγώ δεν το πίστευα. Από τότε, περιττό να σας πω, πως μία φορά την εβδομάδα, το μενού περιλαμβάνει δύο ταψιά σπανακόπιτα (ταψιά πίτσας, Φ 32). Εννοείται, τους μήνες που υπάρχει φρέσκο σπανάκι. Δεν μένει όχι μόνο κομμάτι, αλλά ούτε και ψίχουλο από το φύλλο. Πάμε λοιπόν να σας δώσω την δική μου συνταγή για την < σπανακόπιτα του Μανιάτη >, όπως την λένε οι δικοί μου.

ΥΛΙΚΑ

Για τη γέμιση:

2 κιλά σπανάκι

3 πράσα (το άσπρο μέρος)

4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα

1/2 μάτσο μαϊντανό

1/2 μάτσο άνιθο

2 αυγά

αλάτι, πιπέρι

700 γρ. φέτα 

1/2 ποτήρι του κρασιού  έ.π. ελαιόλαδο

Για το φύλλο:

750 γρ. Αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο  (εναλλακτικά, μπορούμε να βάλουμε 

             500 γρ. για όλες τις χρήσεις και 250 γρ. καλαμποκάλευρο)

1 ποτήρι του κρασιού, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

2 κ.σ. ξύδι

1 κ.γ. αλάτι

1-1 1/2 ποτήρι νερό, χλιαρό.

Λάδι για την επάλειψη των φύλλων

Έξτρα αλεύρι, για το άνοιγμα των φύλλων.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Για το φύλλο:

Ρίχνουμε το αλεύρι σε μία λεκάνη (μπασίνα), ανακατεμένο με το αλάτι. 

Ανοίγουμε μία λακούβα στο κέντρο και ρίχνουμε μέσα το λάδι, το ξύδι και ένα ποτήρι χλιαρό νερό.

Ανακατεύουμε καλά, μέχρι να έχουμε μία μαλακή κι εύπλαστη ζύμη. (Αν χρειαστεί, συμπληρώνουμε λίγο νερό). Μόλις η ζύμη μας είναι έτοιμη, την σκεπάζουμε με μία καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 30' περίπου.

Για τη γέμιση: 

Καθαρίζουμε και πλένουμε πολύ καλά το σπανάκι και τα υπόλοιπα λαχανικά μας.

Ζεματίζουμε το σπανάκι για 4-5 λεπτά και το στραγγίζουμε καλά.

Ψιλοκόβουμε τα υπόλοιπα λαχανικά. 

Σε μία χαμηλή και φαρδιά κατσαρόλα, ρίχνουμε το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί, ρίχνουμε τα πράσα με τα κρεμμυδάκια και τα σοτάρουμε. Ρίχνουμε το μαϊντανό, τον άνιθο και το σπανάκι κι ανακατεύουμε καλά. Καρυκεύουμε με αλάτι και πιπέρι. Δοκιμάζουμε.

Σε ένα μπολ, χτυπάμε τα αυγά με λίγο νερό, ή γάλα και το προσθέτουμε στη κατσαρόλα με τα λαχανικά μας, ανακατεύοντας γρήγορα, για να μην στερεοποιηθεί το αυγό. Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αφήνουμε το μίγμα να κρυώσει. Μόλις κρυώσει το μίγμα και πριν το ρίξουμε στο ταψί μας, ρίχνουμε το τυρί κι ανακατεύουμε καλά, αλλά να μην διαλυθεί και χαθεί..., μέσα στο μίγμα. 

Άνοιγμα φύλλου :

Ανάλογα το ταψί που θα ψήσουμε την πίτα μας, (εγώ χρησιμοποιώ 2 ταψάκια πίτσας Φ.32 ) χωρίζουμε τη ζύμη μας σε 8 ίσα μπαλάκια -περίπου 150 γρ. έκαστο.  Για μεγάλο, τετράγωνο ταψί,

χωρίστε τη ζύμη σε 4 ίσα μπαλάκια ζύμης - περίπου 300 γρ. έκαστο. 

Σε μία καθαρή επιφάνεια - ακόμα καλύτερα αν διαθέτετε πλαστήρι-, ρίχνουμε λίγο αλεύρι και αρχίζουμε να ανοίγουμε τα φύλλα μας, αλευρώνοντας συχνά, για να μην κολλάει η ζύμη στο πλάστρη  μας και να ανοίγει εύκολα το φύλλο.

Ρίχνουμε λίγο λάδι στη βάση του ταψιού και την αλείφουμε καλά με ένα πινέλο ζαχαροπλαστικής.

Τοποθετούμε το πρώτο φύλλο και το αλείφουμε καλά με λάδι. Θα πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερο από τις διαστάσεις του ταψιού που θα χρησιμοποιήσουμε. Συνεχίζουμε με το δεύτερο φύλλο.  

Ρίχνουμε το μίγμα μας και το στρώνουμε όσο μπορούμε καλύτερα, για να έχει το ίδιο πάχος παντού.

Συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα 2 φύλλα, λαδώνοντας τα καλά μεταξύ τους. Αφού έχουμε στρώσει και τα 4 φύλλα, διπλώνουμε προς τα μέσα, όσα φύλλα περισσεύουν από το ταψί μας. Με ένα κοφτερό μαχαίρι, χαράζουμε τη πίτα μας, σε όσα κομμάτια θέλουμε. Προσοχή!!!, μόνο τα επάνω φύλλα. 

Ραντίζουμε την πίτα μας με νερό και την τοποθετούμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 οC).

Ψήνουμε για 50-60' περίπου, στις αντιστάσεις (πάνω-κάτω).

Καλή επιτυχία !!!

Φίλες και φίλοι, λάτρεις της Ελληνικής, παραδοσιακής αλλά και της Ελληνικής δημιουργικής κουζίνας, καλώς ήρθατε στο ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΤΗ.  <Κάθε αρχή και δύσκολη> που λένε και στο χωριό μου. Και το λέω αυτό, γιατί μέχρι τώρα, δεν είχα καμία εμπειρία πάνω στα blogs.
Εύχομαι, το ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΤΗ, να γίνει ένα στέκι φίλων, μία μεγάλη παρέα, που θα ανταλλάσουμε απόψεις, tips, τεχνικές και συμβουλές πάνω στην Τέχνη της μαγειρικής, που όλοι αγαπάμε.